مخاطبان گرامی و بهائی پژوهان محترم می توانند مقاله «بررسی و تحلیلی بر پیشینه ادعاهای بابیت و مهدویت علی محمد باب و رابطه آن با جریانهای باطنی شیعه» به قلم حجت الاسلام محمد علی پرهیزگار را به صورت رایگان از این برگه مشاهده یا دانلود کنند. این مقاله نخست پیشینه ادعاهای بابیت و مهدویت علی محمد شیرازی را بررسی و تبیین کرده و سپس به نقد آن ادعاها می پردازد.
مشاهده رایگان
بابیت، جایگاهی است که در میان غالیان و منحرفانی شکل گرفت که می خواستند جایگاه فرقه‌ای خود را حفظ کنند، ازاین‌رو ریشه در جریانهای پیش از علی‌محمّد شیرازی، از جمله اسماعیلیه دارد:
«باب» عنوانی است که در فرهنگ اسماعیلیه به «حجت» گفته می‌شد و او محرم و ملازم امام و امانت‌دار وی بود و بدون فاصله پس از امام قرار می‌گرفت و در دوره ستر و پیش از فاطمیان از اهمیت خاصی برخوردار بود.(1)
در منابع اسماعیلی
اعتقاد به بابیت و نیابت خاصه با عنوان «رکن رابع» از باورهای شیخیه است (1) که با پیروی و اثرپذیری مستقیم علی‌محمّد شیرازی از این مسلک، به جریان بابیت انجامید.
شیخ احمد احسایی بر این باور بود که چون مؤمنان همیشه به هدایت امام احتیاج دارند و اقتضای رحمت خدا رفع حوائج مردم است، در دوران غیبت امام کسی از برجستگان
یکی از بزرگترین و پر هیاهوترین مدّعیان دروغین مهدویت بود که نیروهای او موفق به تسخیر مسجدالحرام شده و این مکان مقدس پانزده روز در تصاحب آنان بود . این اقدام به رهبری جهیمان بن محمد بن سیف العتیبی انجام گرفت. اومعتقد بود که شوهر خواهرش محمد عبدالله القحطانی ، همان مهدی موعود است که اسلام را نجات می‌دهد و صاحب بیعت بین رکن و مقام می‌باشد.
این فرقه برای اثبات
علی
محمّد شیرازی از جمله مدعیانی است که در توجیه ادعای مهدویت خود، از ادعای
تازه مظهریت پرده برمی‌دارد: «نظر کن در فضل حضرت منتظر که چقدر رحمت خود
را در حق مسلمین واسع فرمود تا آن‌که آن‌ها را نجات دهد. مقامی که اول خلق
است و مظهر انّنی انا الله، گونه خود را به اسم بابیت قائم آل‌محمّد (عجل
الله تعالی فرجه) ظاهر فرموده.»(1)
آیتی از مبلغان و
