بهائیت در استناد به آیات و روایات از شیوه‌های گوناگونی همچون تأویل و باطن‌گرایی بهره گرفته و در مواردی پا را فراتر نهاده و دست به تحریف نیز آلوده است. پیش از بیان نمونه، ذکر چند نکته درباره تأویل‌گرایی بهائیت لازم است:
حسین‌علی نوری منع تأویل منابع دینی را سبب پنهان ماندن حقیقت و اسرار علوم دانسته و می‌نویسد: «اگر معانی این کلمات مُنزله در کتب را که جمیع ناس از عدم بلوغ به آن،
روایات اسلامی از دعوت قائم موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به امر جدید سخن می‌گویند: «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ دَعَا النَّاسَ إِلَى أَمْرٍ جَدِیدٍ کَمَا دَعَا إِلَیْهِ رَسُولُ اللَّه(صلی الله علیه و آله و سلم)»،(1) سران و مبلغان بابیت و بهائیت با بهره‌گیری از این روایات و کاربست این امر جدید به معنای دین و شریعت تازه، در پی اثبات نبوت سران خود هستند؛(2) لیکن این برداشت باطل است، زیرا:
از یک سو واژه «امر»
علی‌محمّد شیرازی و حسین علی نوری در موارد بسیاری به خاتمیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و شریعت اسلام اعتراف کرده‌اند که نمونه‌هایی از آن‌ها را گزارش می‌کنیم:
– علی‌محمّد شیرازی در سال ۱۲۶۲ق (پیش از آشنایی و الگوگیری جدی از جریانهای پیشین) درباره نسخ نشدن اسلام و ماندگاری احکام این شریعت الهی و پاسداری چهارده
حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله و سلم) در کتب سران و مبلغان بابیت و بهائیت با لقب «خاتم» یا «خاتم الانبیاء» خوانده می‌شود و آنان در موارد فراوانی به خاتمیت آن حضرت اعتراف کرده‌اند که از جمله می‌توان به گزارش‌های زیر اشاره کرد:
یک. حسین علی نوری درباره خاتمیت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌نویسد: «یومی از ایام در ارض طا که مقرّ سلطنت ایرانست مشی می‌نمودیم؛
علی‌محمّد شیرازی درباره بهشت و جهنم می‌نویسد: «آنان که به پیغمبر پیش ایمان آورده‌اند، اگر به پیغمبر بعد نیز ایمان آورند، به بهشت ایمان وارد می‌شوند و اگرنه وارد دوزخ می‌گردند.»(1)
حسین‌علی نوری در پاسخ به پرسشی درباره بهشت و دوزخ
حسین علی نوری برای پیشبرد اهداف خود، تشکیلات شکل گرفته بابیت را با طرح‌ریزی تازه‌ای دنبال کرد تا به اهداف خود دست یابد.
أ. پیگیری اهداف دوران بابیت، از جمله سرنگونی دولت قاجار
ب. تمرکز مدیریتی
پیوسته نقدهای فراوانی بر ادعاهای «من یظهره اللهی و نبوت» حسین علی نوری نوشته شده است؛ ولی ما در این نوشتار به نقل قولی مستقیم از آثار علی‌محمد شیرازی (باب) اشاره می کنیم که درباره «من یظهره الله» نوشته است.
علی‌محمد شیرازی (باب) عمر عالم را از آدم تا عصر خود 12210 سال می‌داند و چون به عقیده او هر هزار سال از عمر عالم معادل با یک سال از عمر ظهورات و نمو آن‌ها
علی
محمّد شیرازی از جمله مدعیانی است که در توجیه ادعای مهدویت خود، از ادعای
تازه مظهریت پرده برمی‌دارد: «نظر کن در فضل حضرت منتظر که چقدر رحمت خود
را در حق مسلمین واسع فرمود تا آن‌که آن‌ها را نجات دهد. مقامی که اول خلق
است و مظهر انّنی انا الله، گونه خود را به اسم بابیت قائم آل‌محمّد (عجل
الله تعالی فرجه) ظاهر فرموده.»(1)
آیتی از مبلغان و
